Uncategorized

Masum çocukluk yarası!… Bir Ağustos ayı daha sıcağını da yanına alıp çekip gitti hayatımızdan. Geçen gün ömürdendir, demişler.     Hayatım boyunca gördüğüm Ağustos sayısı 50’yi aştı artık. İhtimal gayet düşük ama insan “Bir bu kadar daha görür müyüm?” diye sormadan edemiyor gene de. Ve işte şimdi Ağustostan farkını en azından geceleri hafiften serinliğiyle inceden hissettiren […]

   Havana’da denize nazır bir kahve ve yanında Mohitomu yudumluyorum. Oturduğum yer azıcık yukarıdan denize bakıyor.    Aşağıda bir liman. Bir zamanlar Ernesto Che Guevara, cebinde bakan kimliği ama sırtında çimento çuvalıyla işçilerle birlikte çalışmayı tercih etmiş orada.    Kahveciye, “Her şey burada mı oldu? Buradan mı gözüktüler?” diye cevabını aslında bildiğim bir soru sordum.

İster Türk ister Rum olsun, Kıbrıslılar, Kıbrıs’taki sorun hakkında ne düşünür? Ya da oturup da düşünür mü? “Amma da manasız, tuhaf bir soru. Kaç kuşaktır, Kıbrıs Çözümsüzlüğü denilen tarihin içine doğmuş, onun içinde günlük hayatını sürdüren, her Allahın günü özel sohbetlerinde en azından bir kez olsun bu konuyu tartışan kişiler olarak biz düşünmeyeceğiz, biz bilmeyeceğiz

   1963 yılında Amerikalı iki akademisyen; Gabriel A. Almond ve Sidney Verba, siyasal bilimler alanında bir dönüm noktası Kabul edilen “The Civic Culture (Yurttaşlık Kültürü)” adlı çalışmalarını yayınladılar. O sırada burada biz Kıbrıslılar, üç yıllık bir maziye sahip ortak cumhuriyetin yürümeyeceğini dünyaya ispatlamakla meşguldük. O yıl Kıbrıslı Rumlar tarihe “Kanlı Noel” olarak geçen vahşete imzaatılar.

Dikkat ederseniz memlekette bir sorun çıktığında CTP adına yapılan açıklamaların görüş mesafesi genelde belirsiz ve partinin gerçek kimliğini ortaya koymaktan uzak oluyor. Bunun temel sebebi, CTP’nin siyasi elitlerinin bu açıklamaları sadece parti içi dengeleri hesap ederek yapmaları. Artık siyaset belli bir sınıfı, toplumsal kesimleri değil parti için dengeleri gözeterek yapılıyor çünkü. Kıbrıs uyuşmazlığı gibi ulusal

Geçenlerde öyle bir hikâye dinledim ki, bunu herkesle paylaşmak istedim. Dinlediğim hikâye Maraş’la ilgili. Yani bir zamanlar dünyaca meşhur olan, herkesin gelmek ve kalmak istediği muhteşem sahil yöremiz. Neredeyse yarım asırdır hayalet şehir deniyor oraya. Hikâyemizin kahramanları Maria Monti ile Rebeca Monti 1950’li yıllarda Maraş’ta yaşayan iki Levanten kız kardeş. O yıllarda Maraş sadece benzersiz